تست ایسکوزیته برای تعیین چسبندگی قیر در بورس فراورده های نفتی به سنگدانه های آسفالتی استفاده می شود. قیر باید دارای مقدار ویسکوزیته بهینه باشد.
علاوه بر این ویسکوزیته به افزایش دما بسیار حساس است و با افزایش دما مقدار ویسکوزیته کاهش می یابد در نتیجه چسبندگی آن از بین می رود.
به همین دلیل ویسکوزیته در دماهای 60 درجه سانتی گراد و 135 درجه سانتی گراد اندازه گیری می شود. با اندازه گیری این دو ویسکوزیته می توانیم اطلاعات کافی در مورد بهترین دمایی که باید قیر را با سنگدانه ها مخلوط و متراکم کنیم، داشته باشیم.
برای اندازه گیری ویسکوزیته، توسط دستگاه ویسکومتر، زمان لازم برای حذف مقدار مشخصی قیر از ویسکومتر اندازه گیری شده و در ضریب تصحیح دستگاه ضرب می شود. عدد بدست آمده برابر ویسکوزیته قیر است.
برای اطلاع از جزئیات بیشتر می توانید تست ویسکوزیته قیر را مطالعه کنید. یک شماتیک در زیر به همراه یک ویسکومتر فنجانی نشان داده شده است.
قیر به عنوان ترکیبی از مواد مختلف هیدروکربنی مانند آسفالتین و رزین نقطه ذوب خاصی ندارد. با حرارت دادن قیر نرم شده و به آرامی ذوب می شود.
دمای قیر شروع به ذوب نرم شدن می کند، نقطه نرم شدن نامیده می شود. این نکته برای مهندسان مهم است زیرا نشان می دهد که قیر در چه دمایی شل می شود و چسبندگی آن کاهش می یابد.
روش آزمایشگاهی اندازه گیری نقطه نرمی به روش حلقه و توپ می باشد. برای انجام آزمایش، نمونه قیر در دو حلقه برنجی گرفته می شود. دو توپ فولادی روی نمونه های قیر قرار می گیرد. سپس مجموعه در یک حمام آب قرار می گیرد و گرم می شود.
نقطه نرم شدن دمایی است که در آن گلوله فولادی پوشش داده شده با قیر به کف لیوان شیشه ای برخورد می کند.
