غلات از سرس، نام لاتین الهه کشاورزی گیاهانی از خانواده علف‌ها هستند که برای غلاتشان کشت می‌شوند و ذرت یکی از آنهاست. در بین غلات، مهمترین منبع انرژی ذرت است.
بین 70 تا 80 درصد از تولید ذرت علوفه ای مازندران به عنوان یک ماده غذایی در سراسر جهان استفاده می شود. بنابراین، استفاده از ذرت ابزاری ضروری برای حفظ سودآوری سیستم است.
در تغذیه دام، عملاً تمام غلات به اشکال مختلف مورد استفاده قرار می گیرند: غلات کامل، دانه آسیاب شده (در خوراک)، گیاهان کامل برداشت شده قبل از بلوغ و سیلو ذرت، جو، سورگوم.
علاوه بر این، برخی از بقایای محصولات غلات به عنوان علوفه (منبع فیبر) استفاده می شود. غلات اساس رژیم غذایی جهانی انسان هستند.
داده های اخیر تخمین می زند که حدود 63 درصد از غلات تولید شده در سراسر جهان برای این منظور است و مابقی برای تولید پروتئین حیوانی استفاده می شود.
این روند با توجه به میزان توسعه یافتگی کشورها تغییر می‌کند و در کشورهای توسعه‌یافته که تقریباً 44 درصد غلات تولیدی برای مصرف انسان است بیشتر است.
در حالی که این رقم در کشورهای در حال توسعه به 77 درصد می‌رسد. باقی مانده برای تغذیه انواع مختلف دام استفاده می شود. به خوبی شناخته شده است که خوراک تقریباً 70 درصد هزینه تولید فشرده دام را تشکیل می دهد.
از میان مواد خام موجود در خوراک دام، دانه ذرت جزء اصلی است که بین 50 تا 70 درصد جیره غذایی حیوانات تک معده (عمدتا طیور و خوک) را تشکیل می دهد. منبع اصلی انرژی و کاروتن (ویتامین A) در خوراک دام است.
حاوی 9 درصد پروتئین با ارزش بیولوژیکی پایین است. در بیشتر کشورهای جهان، این ماده به عنوان مکمل انرژی در خوراک گاو بیشترین استفاده را دارد. دانه سورگوم و دانه جو دوسر در رتبه های بعدی قرار می گیرند.
در گاو، نشاسته موجود در دانه های خوراکی دارای سرعت و شدت هضم شکمبه ای متفاوت است. بنابراین، از نظر تغذیه ای، خرید یک مگا کالری به شکل جو گندم دوسر با سورگوم ذرت یکسان نیست. با تغییر مکان های هضم، هدف تغذیه متفاوت است.
به دلیل محتوای نشاسته حلالیت آهسته در شکمبه، ذرت یک دانه عالی برای عرضه است. تمام این پارامترها می تواند توسط تولید کننده.
