ساخت داخلی ارزان‌تر، آسان‌تر و شامل شکستگی کمتر و اشتباهات کمتری بود. اما اروپایی ها نمی توانستند بفهمند که چگونه چینی در خانه درست کنند.
کائولن، که به آن قوری چینی مقصود نیز می‌گویند، یک ماده معدنی سیلیکاته که به چینی انعطاف‌پذیری و ساختار آن می‌دهد. و پتونس یا سنگ سفال که به سرامیک شفافیت و سختی می بخشد.
مارکوپولو یک حدس تنبلی کرد و برای نزدیک به پانصد سال هیچ کس ایده بهتری نداشت. پولو می‌نویسد: «ظروف از یک خاک یا خاک خرد شده ساخته شده‌اند که انگار از معدن کنده شده و در تپه‌های عظیم چیده می‌شود.
سپس به مدت سی یا چهل سال در معرض باد، باران و خورشید قرار می‌گیرد. “در این زمان زمین به قدری تصفیه شده است که ظروف ساخته شده از آن به رنگ لاجوردی با درخشندگی بسیار درخشان می‌آیند.
گزارشی از سال 1550 حاکی از آن است که “چینی نیز از شیره خاصی ساخته شده است که در زیر زمین به هم می پیوندد و از شرق آورده می شود.
در سال 1557، شخصی این فرضیه تخیلی تر را ارائه کرد که “پوسته تخم مرغ و پوسته ماهی ناف به صورت گرد و غبار کوبیده می شود که سپس با آب مخلوط می شود و به شکل گلدان در می آید.
سپس اینها در زیر زمین پنهان می شوند. صد سال بعد حفر می‌شوند و تمام شده در نظر گرفته می‌شوند و برای فروش گذاشته می‌شوند.»
هیچ کدام از اینها کاملاً دقیق نیست. پوست تخم مرغ و پوست ماهی تبدیل به خاکستر می شد. چینی به طور سنتی از دو ماده ضروری ساخته می‌شود
کائولن عنصر ضروری‌تر است خاک رس سفالگر مانند لعاب‌هایش در انواع مختلف وجود دارد و نام خود را از کوهی در جینگدژن چین، جایی که چینی برای اولین بار در بیش از هزار سال پیش به نام گئولینگ ساخته شد، گرفته است.
