هنگام تماشای شبکه غذا یا نگاه کردن به مجلات آشپزی، ممکن است با اصطلاح «سس های مادر» مواجه شوید.
نه، امریل فقط “مادر همه سس لواشک انار را اختراع نکرده است.
این اصطلاح به اوایل دهه 1800 برمی گردد، زمانی که سرآشپز فرانسوی Antonin Careme سس ها را به پنج دسته تقسیم کرد که به عنوان پنج سس مادر شناخته می شوند.
این سس ها پایه و اساس صدها سس انبه ابادانی مختلف را فراهم می کند که بسیاری از آشپزهای آماتور را مبهوت کرده است.
با یادگیری اصول اولیه هر دسته سس مادر، به خوبی در مسیر ساخت مشتقات خارق العاده خود خواهید بود.
قدمت سس های مادر به قرن هجدهم برمی گردد، زمانی که عدم وجود یخچال باعث می شد غذاها خیلی سریعتر فاسد شوند.
قدمت سس های مادر به قرن هجدهم برمی گردد، زمانی که عدم وجود یخچال باعث می شد غذاها خیلی سریعتر فاسد شوند.
سس ها اغلب برای پوشاندن طعم گوشت، مرغ و غذاهای دریایی کم عطر و طعم استفاده می شد.
پنج سس مادر شامل سس گوجه فرنگی بشامل، سس ولوت، سس قهوه ای یا اسپانیول و سس گوجه فرنگی است.
هر سس یک ویژگی متمایز دارد: سس بشامل سفید، سس ولوت بلوند، سس اسپانیول قهوه ای، سس هلند کره ای و سس گوجه فرنگی قرمز است.
با یک نگاه به سس، به سرعت می توانید سس هزار جزیره مادری را که از آن گرفته شده است، تشخیص دهید.
دلیل اینکه سس‌های مادر امتحان خود را پس داده‌اند این است که به‌طور باورنکردنی همه‌کاره هستند و پایه اولیه‌ای را فراهم می‌کنند که می‌توانید ده‌ها سس دیگر را بر اساس آن بسازید.
به عنوان مثال، اگر موسیر خرد شده، شراب سفید یا سرکه، ترخون و دانه فلفل را به سس هلندیز اضافه کنید، مشتقی به نام سس برنیز دارید.
- منابع:
- تبلیغات:
